Wimjan Rietdijk
28 april.
We staan op met een strak blauwe lucht en een heerlijk zonnetje. Na het ontbijt en een bakkie koffie voor de bus zijn we dan toch vertrokken uit Forcalquier, richting Die.
We kwamen via een prachtige route in de bergen terecht en hoe hoger en mooier we kwamen, hoe meer sneeuw er lag.
Wat een verrassing. Sta je 's morgens op en trek je een korte broek aan, kun je die onderweg omwisselen voor een lange broek en een dikke trui. Uiteraard zijn we even gestopt om op 28 april in de sneeuw te gaan staan. Wat een leuke ervaring dit, hadden we 's morgens toch niet kunnen bedenken. Gelukkig waren de wegen wel schoon dus met rijden verder geen problemen.
Na een geweldige rit met toch wel heel veel wind kwamen we in Die aan. Het vinden van camping municipal was nog wel even lastig en ja: hij was dicht al stond er wel een camper. We besluiten toch naar de andere te gaan.
Voordat we naar camping Riou Merle gaan, het was zwaar bewolkt en fris, eerst maar even in het dorp wat boodschappen gedaan.
We staan op een prachtige plek met rondom uitzicht op de bergen en op ‘het kruis’.
Klik hier voor de route.
"Het Kruis".
Boven op een berg hoog boven Die staat een stalen kruis. Toen Paulien en ik in mei 2009 een week kampeerden met pa en ma op de camping municipal zijn pa en ik naar dit kruis gelopen. Een heel zware dagtocht waar je jezelf een aantal keer behoorlijk tegen komt maar waarvan je weet dat het einddoel schitterend is. Bij een temperatuur van ruim 30 graden is er menig zweetdruppeltje gevallen. Maar na een aantal uren was die daar dan toch ‘Het kruis’.
Genietend van het prachtige uitzicht over Die komt dan toch het moment dat je weer naar beneden moet. Terug in Die deden we wat we altijd doen na een bergwandeling, een terras opzoeken en een goed groot glas drinken op het succes.
Dit is de laatste keer geweest dat ik met pa een berg heb bewandeld. Als kind van 6 jaar leerde hij ons dit en het is geweldig om dan 40 jaar later dat nogmaals met hem te doen.
In de middag kwam de zon weer terug en konden we voor de bus het traditionele vijfuurtje tot ons nemen. Uiteraard doen we dat hier met een plaatselijke fles ‘bubbels’ genaamd ‘Cairette de Die’.
Wat later toch maar eens de stad ingewandeld om, voor ons doen laat, te gaan eten in de Ierse pub. Ook in Die geen enkel restaurant dat open gaat voor 19.00 uur. Onderweg kwamen we langs een Hollandse snackbar en ja, lekker even een frikandel speciaal gescoord, als voorgerecht zeg maar.
Bij de pub, op aanraden van een Nederlands meisje dat met een tentje rondtrekt in d'r uppie, heerlijk gegeten. We waren wel de enigen op dat moment .
Na het eten terug gewandeld en op de camping in de bar nog een afzakkertje genomen. Hier was het tjokvol en erg gezellig..
